برگ سبز ۲۷۲

 گوینده (روشنک) :

گذشتم از تو كه ای گل چو عمر من گذرانی

چه گویمت كه بباغ گم شده مانی  

چگونه خوار گذاری مرا كه جان عزیزی

چگونه پیر پسندی مرا كه بخت جوانی

تو غنچه بودی و من عندلیب باغ تو بودم

كنون به خواریم ای گلبن شكفته چه رانی

چه خار ها كه زحسرت شكست در دلِ ریشم

چو دیدمت كه چو گل سر بسینه ی دگرانی

خوشا به پای تو سر سودنم چو شاهدِ مهتاب

ولی تو سایه برانی زخود كه سرو روانی

سایه  (غزل)

آن شوخ كه از كلبه من پای كشید

می رفت و هر آنچه منع كردم نشنید

گفتم كه بمان به كلبه ام گفت كه شب

در خانه هیچكس نماند خورشید

رضا قلی میرزا

 آواز (حسین قوامی ):

ما را دل از كشاكش دنیا شكسته است

این كشتی از تلاطم دریا شكسته است

تنها ننالم از غم ایام و جور یار

باشد مرا دلی و زصد جا شكسته است

از آنچه پیش یار بود در خور نثار

تنها مرا دلی بود اما شكسته است

یك دل به سینه دارم و یك شهر دلستان

بازار من زگرمی سودا شكسته است

هر كس به مُلك صبر و قناعت نهاد پای

دست هزار گونه تمنا شكسته است

 هادی پیشرفت (غزل)