برگ سبز ۲۳۷

از بزم طرب باده‌گساران همه رفتند   

نه كوه كن بی‌سر و پا ماند و نه مجنون  

ما با كه نشینیم كه یاران همه رفتند

از كوی جنون سلسله‌داران همه رفتند

بخت اگر یار شود دامن یاری گیریم

پیش از آن روز كه از تربت ما لاله دمد 

بزم او را كه رقیبان به كسی ره ندهند 

دل گمگشته در این وادی حیرت عاشق  

دامن یار بگیریم و كناری گیریم

به كه جامی ز كف لاله عذاری گیریم

بگذاریم و سر راهگذاری گیریم

از چه نگذاشت كه دنبال غباری گیریم

گر به گلزار رُخش افتد نگاه گاه گاهم   

حاجت از بی‌حاجتی در عشق می‌باید گرفتن  

گل به دامن می‌توان برد از گلستان نگاهم

من خوشم با ناامیدی تا تویی امیدگاهم

بخت اگر یار شود دامن یاری گیریم   

پیش از آن روز كه از تربت ما لاله دمد

بزم او را كه رقیبان به كسی ره ندهند  

دل گمگشته در این وادی حیرت عاشق  

بخت اگر یار شود دامن یاری گیریم 

دامن یار بگیریم و كناری گیریم

به كه جامی ز كف لاله عذاری گیریم

بگذاریم و سر راهگذاری گیریم

از چه نگذاشت كه دنبال غباری گیریم

دامن یار بگیریم و كناری گیریم