برگ سبز ۲۲۲

      
گوینده: روشنک        
 

می‌گرفتیم به جانان سر راهی گاهی

نه عجب گر نگهش داشت سر الفت ما 

او هم از لطف نهان داشت نگاهی گاهی

فرق را هست نوازش به گیاهی گاهی  

 
      حزین لاهیجی (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
 

كاش بیرون فتد از سینه دل زار مرا  

بی‌بقا شادی وصل تو و دانم كه ز پی   

 

كُشت نالیدن این مرغ گرفتار مرا

آرد این خندة كم گریة بسیار مرا

كرد از خواب عدم بهر چه بیدار مرا

 
      مشتاق اصفهانی (غزل)
       
آواز: گلپایگانی      
 

آسوده دلا حالِ دلِ زار چه دانی  

شب تا به سحر خفته به خلوتگه نازی 

ای فاخته پروازكنان بر سر سروی 

جامی تو و جامِ می و مدهوشی و مستی 

خونخواری عشاق جگرخوار چه دانی

بی‌خوابی این دیدة بیدار چه دانی

درد دلِ مرغان گرفتار چه دانی

راه و روش مردم هشیار چه دانی

 
      جامی (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
 

كاش بیرون فتد از سینه دل زار مرا  

بی‌بقا شادی وصل تو و دانم كه ز پی

آنكه آخر به صد افسانه به خوابم می‌كرد 

كُشت نالیدن این مرغ گرفتار مرا

آرد این خندة كم گریة بسیار مرا

كرد از خواب عدم بهر چه بیدار مرا

 
      مشتاق اصفهانی (غزل)
       
       
       
       
       
       
       
       

Back to programme page