برگ سبز ۲۱۴

      
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: فرخنده      
 

ای دل چو درِ خانة خمار گشودند

در خود منگر، نرگسِ مخمورِ بتان بین 

از خود به در آ، در رُخِ خوبان نظری کن 

می نوش که از می گره کار گشودند

در کعبه مرو، چون درِ خمار گشودند

در خان منشین، چون درِ گلزار گشودند

 
      عراقی (غزل)
       
دکلمه: فرخنده      
 

كی ببینم چهرة زیبای دوست

كی در آویزم به دامِ زلف یار 

كی برافشانم به روی دوست جان

در دل تنگم نمی‌گنجد جهان 

دشمنم گوید كه تركِ دوست گیر

كی ببویم لعل شكرخای دوست

كی نهم یك لحظه سر بر پای دوست

كی بگیرم زلف مشك‌آسای دوست

خود نگنجد دشمن اندر جای دوست

من به رغمِ دشمنان جویای دوست

 
      عراقی (غزل)
       
آواز: عبدالوهاب شهیدی      
 

كی ببینم چهرة زیبای دوست

كی در آویزم به دامِ زلف یار 

كی برافشانم به روی دوست جان

در دل تنگم نمی‌گنجد جهان 

دشمنم گوید كه تركِ دوست گیر

كی ببویم لعل شكرخای دوست

كی نهم یك لحظه سر بر پای دوست

كی بگیرم زلف مشك‌آسای دوست

خود نگنجد دشمن اندر جای دوست

من به رغمِ دشمنان جویای دوست

 
      عراقی (غزل)
         
گوینده: فرخنده      
  زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز  آن ‌کس که به امیدی بر خاک درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
گوینده: فرخنده      
  این هم برگ سبزی بود تحفة درویش، علی نگه‌دار شما.  
       
       

Back to programme page