برگ سبز ۱۵۸

گوینده (روشنک) :

چشم بگشا كه جلوه دلدار

به تجلی است از درو دیوار

این تماشا چو بنگری گویی

لیس فی الدار غیره دیار

گوینده (روشنک) :

ساقی قدحی شراب در دست

آمد زشرابخانه سر مست

آن توبه نادرست ما را

همچون سر زلف خویش بشكست

آن دل كه ازو خبر نداریم

هم در سر زلف اوست گر هست

دیوانه روی اوست دائم

آشفته موی اوست پیوست

عراقی (غزل)

نخستین باده كاندر جام كردند

زچشم مست ساقی وام كردند

چو با خود یافتند اهل طرب را

شراب بیخودی در جام كردند

ز بهر صید دلهای جهانی

كمند زلف خوبان دام كردند

لب میگون جانان جام در داد

شراب عاشقانش نام كردند

سر زلف بتان آرام نگرفت

زبس دلها كه بی آرام كردند

جمال خویشتن را جلوه دادند

بیك جلوه دو عالم رام كردند

نهان با محرمی رازی بگفتند

جهانی را از آن اعلام كردند

چو خود كردند راز خویشتن فاش

عراقی را چرا بد نام كردند

عراقی (غزل)

آواز (محمودی خوانساری ):

 رفتی زپیش دیده و بر جان نشسته یی

 از خاطرم چو اشك بدامان نشسته یی

 از ما چه دیده ای كه به صد سوز، همچو شمع 

 خندان میان بزم حریفان نشسته یی

 بر چشم غیر اگر بنشستی به دلبری

 اندیشه كن چو اشك كه لرزان نشسته یی

ای غم اگر چه عهد تو بشكسته ام به می

نازم ترا كه بر سر پیمان نشسته یی

ای اشك هر چه ریزمت از دیده زیر پای

بینم كه باز بر سر مژگان نشسته یی

علی اشتری (غزل)

گوینده (روشنک) :

 زیبد كه زدرگاهت نومید نگردد باز

 آن كس كه به امیدی بر خاك درت افتد

عراقی (غزل)

این هم برگ سبزی بود تحفه درویش ، علی نگهدار شما .