گلهای رنگارنگ ۲۰۹ب

بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد

فراوان شد در این مجلس ریاحین و گل و نرگس              

خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله زار آمد

از آن چه بود هر باری شکوفه صد هزار آمد

من بیدل ساقی به نگاهی مستم

دو چشم فتنه انگیزت تا دیدم ای گل

از فریب و گردش چشمت نبود در ساغر می

تو به جامی دیگر چه بری از دستم

قسم به نرگس مستت که ازین می مستم

دگران مست از می گلگون دل من از گردش وی

می و گل گر دل انگیز است تو در آن لب گل و می  داری

به لطافت چو بهشتی به طراوت چو بهاری از گیسویت بنفشه زاری  

ای گلستان سر کویت گل بستان چون رویت کی باشد کی

تویی آن گل در گیتی که نداری آفت دی

گل من بیا به ساحت باغ و چمن که گل به سبزه پنهان گردد 

ز شرح تو پریشان گردد چو روی نازنینت بینند  ز ناز خود پشیمان گردد

از آن میخانهء باقی که باشد شاهد و ساقی

بهار آمد بهار آمد که عالم بوی جان گیرد

شرابی خورده ام جانا که عقلم بی قرار آمد

بنال ای بلبل عاشق که یار گلعذار آمد

من بیدل ساقی به نگاهی مستم

دو چشم فتنه انگیزت تا دیدم ای گل

از فریب و گردش چشمت نبود در ساغر می

تو به جامی دیگر چه بری از دستم

قسم به نرگس مستت که ازین می مستم

دگران مست از می گلگون دل من از گردش وی

می و گل گر دل انگیز است تو در آن لب گل و می  داری

به لطافت چو بهشتی به طراوت چو بهاری از گیسویت بنفشه زاری  

ای گلستان سر کویت گل بستان چون رویت کی باشد کی

تویی آن گل در گیتی که نداری آفت دی

گل من بیا به ساحت باغ و چمن که گل به سبزه پنهان گردد 

ز شرح تو پریشان گردد چو روی نازنینت بینند  ز ناز خود پشیمان گردد