گلهای رنگارنگ ۱۰۶ دیگر

نرسد تير تو بر پيكر من 

از تو سوزی كه به دل بود هنوز 

هست گويی به خَدنگت پَر من

می توان يافت ز خاكستر من

هر جا كه شدم از تو در آنجا اثری بود 

در بی خبران حسرت ديدار تو ديدم 

ای نغمۀ جان هکه ز دل مویه بر آورد 

ای ديدۀ بينای جهان روشنی توست 

آواره شدم تا شنوم قصۀ عشقت 

تا همچو غباری سر راه تو نشينم 

سرسبزی بستان جهان دیدم و دیدم 

شوريده سران را ز تو سامان و سری نيست 

رقصم چو يكی ذره كه او را طلبد مهر 

در هر سری از شوق تو شوری و شری بود

از عشق تو در بی خبران هم خبری بود

در نالۀ نايش ز غم تو شرری بود

آن پرتو بينش كه به چشمان تری بود

شرح غم تو نغمۀ هر رهگذری بود

پا بر سر خود می نهم ار پا و سری بود

در باغ بهار تو گل تازه تری بود

بر ما همه سامان تو شور دگری بود

گر ماه مرا بر دل مسكين نظری بود

ای شعلۀ عشق خانمان سوز 

هرچند كه حاصل تو غم بود 

ای جان ده و جان ستان و جان سوز

قربان غمت شوم كه كم بود

بِگذشتی و نديدی گذر اشكی و آهی 

آن چنانی كه تویی ناز تو را زيبد و شايد 

آفتابی تو و بايد به همه خلق بتابی 

باز هم كشور دل با همه جور تو نگيرد 

خوب كردی دل و چشم تو نيارزم به نگاهی

تا به جايی كه به راه تو فتد چشم به راهی

جز جنون نيست كه دل می طلبد وصل تو گاهی

اگر از ماه رخان گِرد كند چرخ سپاهی

دولت خاص گدايان در ميكده دارند 

غصۀ گردش بی جای فلك باده بشويد 

سرسپارند كسی را كه طلب كرده كلاهی

بگذارد اگرم گردش چشمان سياهی

چه بگويم به تو ای منكر می زآنكه نداری 

عشق و حسنِ من و تو ،لاله رخا، ورد زبانهاست 

با عمادی كه تو داری همه جُوری بتوانی 

دل آشوبگری چشم تری بخت سياهی

تا نگویی كه بجز داغ دلم نيست گواهی

كاو اسيرست به آیين جهانی كه تو شاهی

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار ادب ايران. 

هميشه شاد و هميشه خوش باشيد