گلهای رنگارنگ ۵۶۳

ای كاش  جان بخواهد  معشوق جانی ما

گر  در میان  نباشد   پای  وصال  جانان

در عالم   محبت    الفت   به  هم  گرفتند

در  عین  بی زبانی  با   او  به گفتگوییم

تا بی نشان نگشتیم از وی نشان نجستیم 

تا  مدعی  بمیرد   از   جان فشانی  ما

مردن   چه   فرق   دارد با زندگانی ما

نامهربانی      او   با    مهربانی    ما

˜یفیت   غریبی  است  در بی زبانی ما

غافل   خبر   ندارد   از  بی نشانی  ما

بی قرارم از فراق یار  یار من كجاست

گو از شمع رخ ماهی  فروزان  محفلم

هر كجا رفتم ندیدم زان امید  دل نشان

نیست در دستم عنان دل خدا را دوستان 

مایۀ  آرام  جان   بی قرار    من     كجاست

آن چراغ محفل و شب های تار من كجاست

یارب  امید   دل     امیدوار     من  كجاست

آن كه برده از كف عنان اختیار من كجاست

بالا  بلند  عشوه گر  نقش باز   من

دیدی دلا كه آخر پیری و زهد و علم

كوتاه  كرد   قصۀ   زهد  دراز  من

با من چه كرد دیدۀ معشوقه باز من

فریاد یارب یاربم از گوشه میخانه ها                        

با گردش پیمانه ها هر شب به گردون می رود                                                       

هر كس در این دشت جنون باشد به عشقی مبتلا                   

گل چیند از راه وفا خار غم لیلا ولی 

در چشم مجنون می رود                                                          

مستی بی غم نبود بی غم عالم نبود        

اما غم عشق بتان باشد صفای این جهان

باز كه این غم روز و شب از چشم من خون می رود 

فریاد وا هجران من هر شب به گردون می رود

بنگر كه بی او عمر من چون می رود 

عاشق شدم بی دل شدم در عاشقی كامل شدم              

در مكتب دیوانگی عاقل شدم