گلهای رنگارنگ ۵۵۳

آب  بقا  كجا  و  لب  نوش او كجا

سیمین و تابناك بود روی مه ولی

دارد لبی كه مستی جاوید می دهد

خفتم به یاد یار در آغوش گل ولی

بی سوز عشق ساز سخن چون كند"رهی"

آتش  كجا  و  گرمی  آغوش    او كجا

سیمینه  مه  كجا  و  بنا گوش  او كجا

مینای  می   كجا  و لب  نوش  او كجا

آغوش  گل  كجا  و بر و دوش او كجا

بانگ طرب كجا و لب خاموش او كجا

الا  ای  قطرۀ  اشكی  كه  بر  مژگانم   آویزی    

كه  گه  بر  دیده  بنشینی و گه از دیده بگریزی

تا  تو  با  منی  زمانه  با من است              

تو  بهار  دلكشی  و  من  چو باغ                

یاد   دلنشین ات  ای   امید   جان                  

ناز نوشخند  صبح اگر تو را است              

هر كس  اش  گرفته   دامن   نیاز                  

بخت  و  كام   جاودانه  با  من است

شور و شوق صد جوانه با من است

هر  كجا  روم   روانه   با  من است

شور   گریۀ   شبانه   با   من  است

ناز  چشمش   این  میانه با من است

میان جمعی دل من از چه تنهایی                                         

دیوانگی های تو هم شد تماشایی

گرفته كار من و تو رنگ رسوایی 

به كجا بری ام شكسته بال و پر من                                     

چه كند شررت به مشت خاكستر من

عمری ای دل اسیر غم ها بودی                                               

شمع جمع و همیشه تنها بودی

مگو دگر تو دلا حكایتی ز وفا 

بگذر ز آرزویی كه دگر هرگز ثمر ندارد

چه كنم كه ناله های شب مستی هم اثر ندارد                                       

به پای ما بند بلا نهاده هستی                      

بود فراق من و تو سكوت و مستی 

مكش به صحرای جنون مرو تو ای دل                        

به كجا بری ام شكسته بال و پر من                                  

چه كند شررت به مشت خاكستر من

عمری ای دل اسیر غم ها بودی                                              

شمع جمع و همیشه تنها بودی

آه از من دیوانه چه خواهی