گلهای رنگارنگ ۵۴۴
دکلمه :روشنك | |||||
جلوه گاهش چمن و لاله و نسرین دارد به صف آرایی میدان محبت نازم |
سایۀ سرو قدش طالع گلچین دارد كشته و زندۀ این معركه تحسین دارد |
||||
(اسیر اصفهانی) | |||||
ترانه : الهه | |||||
بهار من اكنون كه گشته خزان چرا ننویسم حكایت خود چرا كه ننالم كه محرم و یاری چرا كه نسوزم كه شمع مرادی تهی شده جامم ز باده چرا چو بزمی گیرد ز شمعی گرمی ز بس نیرنگ و ریا برخیزد در این بازار فسون و ریا مرا كز غم جام لبریزم كه جز او نداند دوای مرا چرا كه ننالم كه محرم و یاری چرا كه نسوزم كه شمع مرادی تهی شده جامم ز باده چرا |
گرفته چو عمرم غبار زمان كنون كه بخواندم كتاب جهان از آن همه یاران نمانده مرا ز لاله عذاران نمانده مرا زمانه مرادم نداده چرا چه شوری در دل گذارد جدایی آرد به جای وفا دریغا گم شد بهای صفا چرا نكنم رو به سوی خدا كه او می بیند رضای مرا از آن همه یاران نمانده مرا ز لاله عذاران نمانده مرا زمانه مرادم نداده چرا |
||||
معینی کرمانشاهی (غزل) | |||||
دکلمه : روشنك | |||||
چون شاخ گل به هر طرفی میل كرده ای عالم تمام یك گل بی خار می شود دنیا و آخرت به نگاهی فروختیم خوش گلشنی است حیف كه گلچین روزگار |
ترسم دراز دستی بی جا كند كسی دل را اگر ز كینه مصفا كند كسی سودا چنین خوش است كه یك جا كند كسی فرصت نمی دهد كه تماشا كند كسی |
||||
صائب تبریزی (غزل) | |||||
آواز : شهیدی | |||||
مرا پرسی كه چونی چونم ای دوست |
جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست |
||||
نگفتی گر بیفتی گیرمت دست |
از این افتاده تر كه اكنونم ای دوست |
||||
جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست | |||||
شنیدم عاشقان را می نوازی | مگر من زان میان بیرونم ای دوست | ||||
جگر پر درد و دل پر خونم ای دوست | |||||
منسوب به نظامی گنجوی | |||||
دکلمه : روشنك | |||||
دل ربایانه دگر بر سر ناز آمده ای می بده می بستان دست بزن پای بكوب |
از دل ما چه به جا مانده كه باز آمده ای به خرابات نه از بهر نماز آمده ای |
||||
صائب تبریزی (رباعی) | |||||
ترانه : الهه | |||||
بهار من اكنون كه گشته خزان چرا ننویسم حكایت خود چرا كه ننالم كه محرم و یاری چرا كه نسوزم كه شمع مرادی تهی شده جامم ز باده چرا چو بزمی گیرد ز شمعی گرمی ز بس نیرنگ و ریا برخیزد در این بازار فسون و ریا مرا كز غم جام لبریزم كه جز او نداند دوای مرا چرا كه ننالم كه محرم و یاری چرا كه نسوزم كه شمع مرادی تهی شده جامم ز باده چرا |
گرفته چو عمرم غبار زمان كنون كه بخواندم كتاب جهان از آن همه یاران نمانده مرا ز لاله عذاران نمانده مرا زمانه مرادم نداده چرا چه شوری در دل گذارد جدایی آرد به جای وفا دریغا گم شد بهای صفا چرا نكنم رو به سوی خدا كه او می بیند رضای مرا از آن همه یاران نمانده مرا ز لاله عذاران نمانده مرا زمانه مرادم نداده چرا |
||||
معینی کرمانشاهی (غزل) | |||||
گوینده ناشناس مرد: | |||||
این بود گلهای رنگارنگ برنامه شماره ۵۴۴ | |||||