گلهای رنگارنگ ۵۲۵

نشد كه به مستی به باده پرستی

برون كنم از سر خیال تو را

اگر چه دلم را ز غصه شكستی

غم تو هنوزم نكرده رها

ز درد جدایی به شوق رهایی

دست تمنا می كشم ز دامنت اما دریغا                                              

عشق من از دامان تو نمی كشد دست تمنا

تو ای مایۀ آسایش و آرامشم

برهم زدی آرامش و آسایشم

بنشان دلی در آتشم در آتشم

بی هم نفسی  افسرده  دلم

از بس كه غمت آزرده دلم

چون برگ خزان پژمرده دلم                                                            

آزرده  دلم   آزرده   دلم

بی هم نفسی افسرده دلم                                                          

از بس كه غمت آزرده دلم

چون برگ خزان پژمرده دلم

آزرده دلم آزرده دلم

نشد غم عشقت فراموشم                                                      

جدا ز تو چون شمع خاموشم

نشد كه به مستی به باده پرستی                                                 

برون  كنم  از سر خیال  تو  را

اگر چه دلم را ز غصه شكستی                                                      

غم تو هنوزم نكرده رها

ز درد جدایی به شوق رهایی 

دست تمنا می كشم ز دامنت اما دریغا                                              

عشق من از دامان تو نمی كشد دست تمنا

هر شب  میان آتش و آبیم  در  فراق

پیمان شكسته ای و ندانی كه ما هنوز 

آتش چو شمع بر دل دیوانه  می زنیم

هرشب به یاد چشم تو پیمانه می زنیم

بیا  كه  با  سر زلف  تو  كارها  دارم

بیا كه بی رخ گلرنگ و زلف گل بویت

ز عشق روی تو در سر خمارها دارم

شكسته در دل و در دیده خارها دارم

از  سر  كوی  تو  گیرم  كه  روم جای دگر

عاقبت  از  سر  كوی  تو  برون باید رفت

بهر مجنون تو این كوه و بیابان تنگ است

از  سر  كوی  تو  گیرم  كه  روم جای دگر

كو  دلی  تا  بسپارم  به  دلآرای دگر

گیرم امروز دگر ماندم  و فردای دگر

بهر ما كوه  دگر باید و صحرای دگر

كو دلی تا  بسپارم  به  دلآرای   دگر

ای  مردمان  بگویید  آرام  جان من كو

نامش همی نیارم بردن به پیش هركس

راحت فزای هركس محنت رسان من كو

گه  گه به  ناز گویم  سرو  روان من كو

نشد كه به مستی به باده پرستی

برون كنم از سر خیال تو را

اگر چه دلم را ز غصه شكستی

غم تو هنوزم نكرده رها

ز درد جدایی به شوق رهایی

دست تمنا می كشم ز دامنت اما دریغا                                              

عشق من از دامان تو نمی كشد دست تمنا

تو ای مایۀ آسایش و آرامشم

برهم زدی آرامش و آسایشم

بنشان دلی در آتشم در آتشم                                                 

بی هم نفسی  افسرده  دلم

از بس كه غمت آزرده دلم

چون برگ خزان پژمرده دلم                                                            

آزرده  دلم   آزرده   دلم

بی هم نفسی افسرده دلم                                                          

از بس كه غمت آزرده دلم

چون برگ خزان پژمرده دلم                                                            

آزرده دلم آزرده دلم

نشد غم عشقت فراموشم                                                      

جدا ز تو چون شمع خاموشم

نشد كه به مستی به باده پرستی

برون  كنم  از سر خیال  تو  را

اگر چه دلم را ز غصه شكستی

غم تو هنوزم نكرده رها

ز درد جدایی به شوق رهایی

دست تمنا می كشم ز دامنت اما دریغا

عشق من از دامان تو نمی كشد دست تمنا