گلهای رنگارنگ ۴۷۱

دوش تا آتش می از دل پیمانه دمید

جلوه ها كردم و نشناخت مرا اهل دلی

آتش انگیز بود بادۀ نوشین گویی

نیم شب صبح جهانتاب ز میخانه دمید

منم آن سوسن وحشی كه به ویرانه دمید

نفس گرم "رهی" از دل پیمانه دمید

تو بمانی تو بمانی كه چو جانی در برم

اگر چه جهانی مرا شده دشمن

ه چشم دل من شود ز تو روشن

تو را به غم تو رها كه نكردم

شدم به تو عاشق خطا كه نكردم

تو ندانی كه ز عشق تو چه آمد بر سرم

بمان تو برای شكسته دل من

شدم به تو عاشق خطا كه نكردم

برای دل تو چه ها كه نكردم

سخن دشمنان مشنو از برم تو مرو

من به خاطر تو از جمله عزیزان یك باره بریدم

به خدا مست عشق توام تا كه آتش غم شعله زد به دلم

دست از همه یاران بهر تو كشیدم از جمله عزیزان یك باره بریدم

شكسته دلم را بده تو پناهی كه طفل دل من نكرده گناهی

مرا كه ز عشقی نبوده نصیبی خدا كند ای گل مرا نفریبی

به درد دل من تو همچو طبیبی خدا كند ای گل مرا نفریبی

دور از تو در این شهر مرا هم نفسی نیست

ما را نفس از هجر به لب آمد و مردم 

فریاد كنم از دل و فریاد رسی نیست

گویند كه این عشق تو هم جز هوسی نیست

دور از تو در این شهر مرا هم نفسی نیست 

ای آه بسوزان به شرر سینۀ ما را 

گفتم به دلت همهمه در سینه چه غوغاست 

ما را نفس از هجر به لب آمد و مردم 

فریاد كنم از دل و فریاد رسی نیست

كه این سینه برای دل ما جز نفسی نیست

گفتا كه در این خانه به جز یار كسی نیست

گویند كه این عشق تو هم جز هوسی نیست

امشب كه رخش بزم فروز من و توست

بنشسته و جز شمع كسی پیشش نیست

خوش باش ای دل كه وقت سوز من و توست

پروانه بیا كه روز روز من و توست

تو بمانی تو بمانی كه چو جانی در برم

اگر چه جهانی مرا شده دشمن

ه چشم دل من شود ز تو روشن

تو را به غم تو رها كه نكردم

شدم به تو عاشق خطا كه نكردم

تو ندانی كه ز عشق تو چه آمد بر سرم

بمان تو برای شكسته دل من

شدم به تو عاشق خطا كه نكردم

برای دل تو چه ها كه نكردم

سخن دشمنان مشنو از برم تو مرو

من به خاطر تو از جمله عزیزان یك باره بریدم

به خدا مست عشق توام تا كه آتش غم شعله زد به دلم

دست از همه یاران بهر تو كشیدم از جمله عزیزان یك باره بریدم

شكسته دلم را بده تو پناهی كه طفل دل من نكرده گناهی

مرا كه ز عشقی نبوده نصیبی خدا كند ای گل مرا نفریبی

به درد دل من تو همچو طبیبی خدا كند ای گل مرا نفریبی