گلهای رنگارنگ ۴۶۷

چه جرم رفت كه سوی منت نگاهی نیست

برو  ز آه  دل دردمندم  ایمن  باش

نشسته  بر  سر راه  تو دادخواهانند

مرا به عشق تو غیر از وفا گناهی نیست

كه از جفای  تو  او را  مجال آهی نیست

ولی تو را نظری سوی داد خواهی نیست

بیا ساقی كه از رویت مرا آشفته تر بینی به عالم بی خبر بینی

بیا ساقی كه در چشمم خوش تر از فرزینی بهتر از هر جانی

دل آرام و غنیمت دان لطف زندگانی را

می و عشق و جوانی را

فلك هر دم به رنگین آ در آید این سودایی

تو با این شور و زیبایی لطف و رعنایی وان دلآرای

به مسكینان روا داری  ستمكاری

من از عشقت در این سودا

عزیز من چه دیدم جز خواری

از این عاشق از این بی دل چه می خواهی نمی دانم

ولیكن من تو را جویم جا دارد

غم عشقت بر جسمم بر جانم

بر من از جور تو هر چند كه بیداد رود

گره از طرّۀ مشكین  مگشا  پیش  صبا

تا به كی عاشق مهجور به امید وصال

چون رخ خوب تو بینم همه از یاد رود

عمر صد دل شده مپسند كه بر باد  رود

به   سر كوی  تو  شاد  آید  ناشاد  رود

عالم از ما نغمه پردازند و خاموشیم ما

هیچكس ما را نمی آرد بخاطر ای عجب

مردم از ما هوشیارانند و مدهوشیم  ما

یاد  عالم  می كنیم  اما   فراموشیم  ما

بیا ساقی كه از رویت مرا آشفته تر بینی به عالم بی خبر بینی

بیا ساقی كه در چشمم خوش تر از فرزینی بهتر از هر جانی

دل آرام و غنیمت دان لطف زندگانی را

می و عشق و جوانی را

فلك هر دم به رنگین آ در آید این سودایی

تو با این شور و زیبایی لطف و رعنایی وان دلآرایی

به مسكینان روا داری  ستمكاری

من از عشقت در این سودا

عزیز من چه دیدم جز خواری

از این عاشق از این بی دل چه می خواهی نمی دانم

ولیكن من تو را جویم جا دارد

غم عشقت بر جسمم بر جانم