گلهای رنگارنگ ۴۴۴

فیروزه امیرمعز (گوینده)

هر كه را دیدم  به راز عشق  محرم  ساختم

خویش را در عاشقی رسوای عالم ساختم

آنچه دل را بیم آن می سوخت درد هجر بود

آخر از نا سازی گردون  به آن هم  ساختم

شریف تبریزی

 پوران (ترانه)

بختم  اگر یاری كند با من مدد كاری كند

یار  دل  آزارم  دگر كمتر دل آزاری كند

ای از غمت رسوا دلم دیدی چه كردی با دلم

چون موج اگر بی طاقتم در عاشقی دریا دلم

چشمم به راه چشم سیاهی شاید كه او را بیند به راهی

گر با دلم  یاری كند  كمتر دل آزاری كند

تا از لبت شد جدا لبم با ناله شد آشنا لبم

دور از لبانت چو جام می از گریه امشب لبالبم

دل بی تو آرامی ندارد از بوسه ات كامی ندارد

افسون گری كم كن كه هستی آغاز و انجامی ندارد

سر می نهم بر دامن شب آرم فغان از سینه به لب

مدهوشم از چشمان تو دارم سر پیمان تو

خواهم به روز آرم شبی در سایۀ مژگان تو

دل بی تو آرامی ندارد از بوسه ات كامی ندارد

افسون گری كم كن كه هستی آغاز و انجامی ندارد

بختم اگر یاری كند با من مدد كاری كند

یار دل آزارم دگر كمتر دل آزاری كند

عبدالله الفت

فیروزه امیرمعز (گوینده)

یك چشم زدن وقت می ناب نداریم

تا شیشه به بالین نبود خواب نداریم

در روز حریفان دگر  باده  كشانند

ماییم كه می در شب  مهتاب  نداریم

صائب تبریزی (غزل)

 ایرج(آواز)

رفتی  ز  پیش   دیده  و  بر  جان  نشسته ای

 در خاطرم چو اشك به دامان نشسته ای

از ما چه دیده ای كه به صد سود همچو شمع

خندان   میان   بزم   حریفان نشسته ای

ای  اشك  هر  چه  ریزمت  از  دیده  زیر  پا

بینم  كه  باز  بر  سر مژگان نشسته ای

فرهاد اشتری (غزل)

فیروزه امیرمعز (گوینده)

تا رخت  به  خلوتگه  اسرار كشیدیم

صد  پرده   بر    آینۀ   پندار    كشیدیم

بار غم هستی كه گران بود چو كوهی

با عشق تو چون مرغ سبك بار كشیدیم

 رعدی آذرخشی (غزل)

 پوران (ترانه)

بختم  اگر یاری كند با من مدد كاری كند

یار  دل  آزارم  دگر كمتر دل آزاری كند

ای از غمت رسوا دلم دیدی چه كردی با دلم

چون موج اگر بی طاقتم در عاشقی دریا دلم

چشمم به راه چشم سیاهی شاید كه او را بیند به راهی

گر با دلم  یاری كند  كمتر دل آزاری كند

تا از لبت شد جدا لبم با ناله شد آشنا لبم

دور از لبانت چو جام می از گریه امشب لبالبم

دل بی تو آرامی ندارد از بوسه ات كامی ندارد

افسون گری كم كن كه هستی آغاز و انجامی ندارد

سر می نهم بر دامن شب آرم فغان از سینه به لب

مدهوشم از چشمان تو دارم سر پیمان تو

خواهم به روز آرم شبی در سایۀ مژگان تو

دل بی تو آرامی ندارد از بوسه ات كامی ندارد

افسون گری كم كن كه هستی آغاز و انجامی ندارد

بختم اگر یاری كند با من مدد كاری كند

یار دل آزارم دگر كمتر دل آزاری كند

عبدالله الفت