گلهای رنگارنگ ۴۴۳

آذر پژوهش (گوینده)

هر نوبتم  كه  در  نظر ای  ماه  بگذری

 بار   دوم  ز  بار   نخستین    نكوتری

انصاف  می دهم  كه  لطیفان  و  دلبران

بسیار  دیده ام  نه  بدین لطف و دلبری

با دوست كنج فقر بهشت است و بوستان

بی دوست  خاك بر سر جاه و توانگری

فكرم  به   منتهای   جمالت     نمی رسد

 كز  هر چه  در   خیال  من  آید نكوتری

سعدی (غزل)

شهیدی (آواز)

من  و  از خون  دل  پیمانه ای چند

 تو  و  پیمانه  با  بیگانه ای  چند

به پیشت درد دل می گویم افسوس

كه در گوشت بود  افسانه ای چند

همان  به  كه  آشنا   محروم   ماند

كه محرم شد به او بیگانه ای چند

جمال شمع  ناپیدا و هر سو

از او آتش به جان پروانه ای چند

ملول  از  صحبت  فرزانگانم

خوشا  ویرانه  و دیوانه ای چند

نشاط اصفهانی (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

چو اسیر است در آن زلف سمن سای دلم

چه  كند  گر  نكند  در شكنش  جای  دلم

بشد از  دست  من  بی سر و بی پای  دلم  

دلم ای وای به دل وای دلم ای وای دلم

عهدیه (ترانه)

چون اسیر است در آن زلف سمن سای دلم

چه  كند  گر  نكند   در  شكنش  جای   دلم

بشد  از  دست  من  بی  سرو بی پای  دلم

دلم  ای وای  به  دل   وا  دلم ای وای  دلم

ای  خیال  سر  زلف  تو  مرا  محرم   راز

دست  كوته  نتوان  كرد  از  آن  زلف دراز

مطرب  آخر  ز برای  دلم  این  نغمه بساز

دلم  ای وای  به  دل   وا  دلم  ای وای دلم

ای خوشا پای گل و فصل بهار و لب رود

صوفی از رقص نیاسوده و مطرب ز سرود

بشنو این نغمه پر زمزمه از زخمۀ   عود   

دلم  ای وای  به دل   وا   دلم  ای وای  دلم

خواجوی کرمانی (غزل)