گلهای رنگارنگ ۴۴۲
|
|
|
|
|
|
فیروزه امیرمعز (گوینده) |
|
|
|
|
|
|
هر گز دل مستان ز غم آزار ندارد |
تا باده بود غم به كسی كار ندارد |
|
||
|
عمری است كه در پای خم افتاده خرابیم |
همسایۀ دیوار به دیوار شرابیم |
|
||
|
|
|
قدسی مشھدی |
||
عهدیه (ترانه) |
|
|
|
||
|
با تو بنشستم و از محنت عالم رستم |
تو ز می مست و من از چشم سیاهت مستم |
|
||
|
به سر كوی تو افتادم و مشكل خیزم |
به امید تو فتادم كه بگیری دستم |
|
||
|
رشتۀ مهر و محبت كه میان ما بود |
تو بریدی ز جفا من به وفایش بستم |
|
||
|
نه نظر چون تو بروی دگران افكندم |
نه بریدم ز تو دل نی به كسی دل بستم |
|
||
|
به كناری روم و گوشۀ عزلت گیرم |
ره نیكی سپرم تا چه رود از دستم |
|
||
|
|
|
داراب افسر بختیاری |
||
فیروزه امیرمعز (گوینده) |
|
|
|
||
|
شب هم نفسی غیر می ناب نداریم |
تا چشم قدح باز بود خواب نداریم |
|
||
|
عمری است كه در پای خم افتاده خرابیم |
همسایه دیوار به دیوار شرابیم |
|
||
|
|
|
قدسی مشھدی |
||
قوامی (آواز) |
|
|
|
||
|
یك امشبی كه تویی در برابرم سرمست |
گمان مبر كه خبر از وجود خویشم هست |
|
||
|
نشسته ای تو من و شمع ایستاده به پا |
تو مست باده و من مست چشم باده پرست |
|
||
|
قسم به جان تو كز جان و از جهان برخاست |
هر آن كه یك نفس از روی عیش با تو نشست |
|
||
|
به خواب می نمی آید این خیال كه تو |
نشسته باشی و من ایستاده جام به دست |
|
||
|
گذشت كار"حبیب" این زمان چه می خواهی |
فتاد ماهی در آب و رفت تیر از شست |
|
||
|
|
|
حبیب خراسانی |
||
فیروزه امیرمعز (گوینده) |
|
|
|
||
|
رفتی و دور از تو هوشم از دل ناشاد رفت |
دامن افشاندی و گرد هستی ام برباد رفت |
|
||
|
عشق عالم سوز تا بنیاد رسوایی نهاد |
شیوۀ صبر و قرار از عقل بی بنیاد رفت |
|
||
|
|
|
فخرالزمان قزوینی |