گلهای رنگارنگ ۴۳۴

 

 

 

 

 

 

 

فیروزه امیرمعز (گوینده)

 

 

 

 

 

رحمی  و گر نه   می كنم   اندیشۀ  دگر

تا دل دهم به دست جفا پیشۀ دگر

 

 

هركس به فكر كار خود و روزگار خود

و  خیال  دیگر  و اندیشۀ دگر

 

 

 

 

همایون اسفراینی

رویا (ترانه)

 

 

 

 

خدایا چه كردم كه درمان دردم سپردی به آن نامهربان

 

 

 

چه پرسی ز حالم گر از دل بنالم زند آتشم برآشیان

 

 

 

دلی مبتلا دنیایی از مهر و وفا كردی نصیبم

 

 

 

با این همه دلدادگی افسون گری دیر آشنا كردی نصیبم

 

 

 

برای نگاهی ز چشم سیاهی نشسته به راهم

 

 

 

نشسته به راهی ندیده پناهی نكرده گناهم

 

 

 

گواهم تویی پناهم تویی

 

 

 

آتش زد آن سنگین دل نامهربان در محفل من

 

 

 

وای از من و وای از دل من وز نالۀ بی حاصل من

 

 

 

خدایا چه كردم كه درمان دردم سپردی به آن نامهربان

 

 

 

چه پرسی ز حالم گر از دل بنالم زند آتشم بر آشیان

 

 

 

دلی مبتلا دنیایی از مهر و وفا كردی نصیبم

 

 

 

با این همه دلدادگی افسون گری دیر آشنا كردی نصیبم

 

 

 

 

 

بیژن ترقی

فیروزه امیرمعز (گوینده)

 

 

 

یا  خلوتی  و  صحبت   یار    یگانه ای 

یا گوشه ای و زمزۀ عاشقانه ای

 

 

گر هیچ از این دو كار نداری به روزگار

از عاشقان  یار نداری  نشانه ای

 

 

 

 

غمام همدانی

قوامی (آواز)

 

 

 

 

خدایا   مراد    دل   ما   روا  كن

علاج  دل  زار   مهجور  ما  كن

 

 

الهی جز اندوه جان سوز هجران

بهر غم كه خواهی مرا مبتلا كن

 

 

مگر   درد  هجران  دهی  بارالها

شكیبایم  بخش و صبرم عطا كن

 

 

به جانان رسان جان مشتاق ما را

 یا  طایر  جانم  از تن رها كن

 

 

خدایا   مراد    دل   ما  روا  كن

علاج  دل  زار  مهجور   ما  كن

 

 

 

قهرمان یزدانبخش (غزل)

فیروزه امیرمعز (گوینده)

 

 

 

گاهی  به  نگاهی  دل  ما  شاد  نكردی

حیف از تو كه ویرانه ای آباد نكردی

 

 

باید ز تو آموخت"حزین" رسم محبت

لبریز  فغان  بودی  و  فریاد  نكردی

 

 

 

 

حزین لاهیجی

رویا (ترانه)

 

 

 

 

خدایا چه كردم كه درمان دردم سپردی به آن نامهربان

 

 

 

چه پرسی ز حالم گر از دل بنالم زند آتشم برآشیان

 

 

 

دلی مبتلا دنیایی از مهر و وفا كردی نصیبم

 

 

 

با این همه دلدادگی افسون گری دیر آشنا كردی نصیبم

 

 

 

برای نگاهی ز چشم سیاهی نشسته به راهم

 

 

 

نشسته به راهی ندیده پناهی نكرده گناهم

 

 

 

گواهم تویی پناهم تویی

 

 

 

آتش زد آن سنگین دل نامهربان در محفل من

 

 

 

وای از من و وای از دل من وز نالۀ بی حاصل من

 

 

 

خدایا چه كردم كه درمان دردم سپردی به آن نامهربان

 

 

 

چه پرسی ز حالم گر از دل بنالم زند آتشم بر آشیان

 

 

 

دلی مبتلا دنیایی از مهر و وفا كردی نصیبم

 

 

 

با این همه دلدادگی افسون گری دیر آشنا كردی نصیبم

 

 

 

 

 

بیژن ترقی

 

 

Back to programme page