گلهای رنگارنگ ۴۰۸

مهر تو ز سینه رفتنی نیست   

حالی كه مرا بود ز عشقت 

با درد تو دیده خفتنی نیست

دانستی  است  گفتنی نیست

لاله  دیدم  روی  زیبای  توام آمد به یاد 

در چمن پروانه ای آمد ولی ننشسته رفت  

شعله دیدم سركشی های توام آمد به یاد

با حریفان قهر بی جای توام  آمد  به یاد

نبودم اگر من كجا بودی این عشق و گناهم                

نبودی اگر تو هدر می شد این اشك و آهم       

 غمم را تو دانی تو هستی پناهم

چو هجرانت دیدم ز هر كس پرسیدم نشانت        

چو گم كرده راهیبه اشكت پروردم به بارت آوردم           

كه جز من یاری را نبینی نخواهی

ندارد در بزمی  نه مهری  نه ماهی ندانم چه دارم  گناهی

نگاهی بر من كن فدای چشمانت شود این دو چشمم الهی

دارم به تو پندی یارا ارزان مفروشی ما را

كه در روزگاری عزیز آید خواری 

آن كه  رخسار  تو  را  رنگ  گل و نسرین داد    

بعد از این دست من و دامن سرو  و لب جوی 

صبر  و آرام  تواند  به من  مسكین  داد

خاصه اكنون كه صبا مژده فروردین داد

نالم  و شب  تا  سحر  هیچ  كسم  یار  نیست   

تیره به چشم كسی است كه او به تو دارد نظر

هر  یك   ازین  همرهان   رهبر     یكدیگرند  

ساخته ام    بهر   او  از  دل  خود  خانه ای  

خون  شده  از  دیده ام  ریخته  جورت ولی  

خسته  درد  تو  را  رنج  پرستار     نیست

 ورنه  رخ  آفتاب   در    نظری  تار  نیست

قافله   عشق    را   قافله     سالار  نیست

لیك چه سود این كه یار خانه نگهدار نیست

حیف  كه  دیگر  تو  را با دل من كار نیست

ما دست شوق با تو در آغوش كرده ایم 

از  ما  مپرس  حال  دل  ما كه یك نفس  

بازآ  كه  از  گذشته   فراموش   كرده ایم

خود را به حیله پیش تو خاموش كرده ایم

نبودم اگر من كجا بودی این عشق و گناهم                

نبودی اگر تو هدر می شد این اشك و آهم       

 غمم را تو دانی تو هستی پناهم

چو هجرانت دیدم ز هر كس پرسیدم نشانت        

چو گم كرده راهیبه اشكت پروردم به بارت آوردم           

كه جز من یاری را نبینی نخواهی

ندارد در بزمی  نه مهری  نه ماهی ندانم چه دارم  گناهی

نگاهی بر من كن فدای چشمانت شود این دو چشمم الهی

دارم به تو پندی یارا ارزان مفروشی ما را

كه در روزگاری عزیز آید خواری