گلهای رنگارنگ ۳۸۷
گلهای رنگارنگ برنامه شماره٣٨٧ | |||||
دکلمه: آذر پژوهش | |||||
به سر كوی تو سوگند كه تا سر دارم | نیست ممكن كه من از حكم تو سر بردارم | ||||
سلمان ساوجی (غزل) | |||||
ترانه : الهه در دستگاه ماهور می خواند | |||||
سرآید ترانه ای چو بلبلان ز شور مستی خوشا خوشا روزگار ما به شادی شهریار ما در بزم هستی سرمست عشقم پیمانه نوش از دست عشقم همچو گل خندان لبم تو مست جامی من مست عشقم خوشا خوشا روزگار ما به شادی شهریار ما شام سیه بختی سرآمد خورشید آزادی برآمد ایران پرستی رسم و ره ماست بر اوج گردون منزلگه ماست از همت شاهنشه ما خوشا خوشا روزگار ما |
|||||
(رهی معیری) | |||||
دکلمه: آذر پژوهش | |||||
سحرم دولت بیدار به بالین آمد | گفت برخیز كه آن خسرو شیرین آمد | ||||
قدحی در كش و سرخوش به تماشا بخرام | تا ببینی كه نگارت به چه آیین آمد | ||||
حافظ (غزل) | |||||
چو یار پرده ز رخسار برگرفت امروز ولی چگونه نگردد جهان پیر جوان ز دست خویش مخور می كه بایدت ساغر هوا لطیف و فرح ناك شد چو چهرۀ حور سزد به خود ببالد زمین كه زینت و فرّ |
جهان پیر جوانی ز سر گرفت امروز كه یار پرده ز رخسار برگرفت امروز ز دست دلبركی سیمین بر گرفت امروز جهان چو خلد برین زیب و فرّ گرفت امروز بسی ز خلد برین بیشتر گرفت امروز |
||||
صغیر اصفهانی (غزل) | |||||
دکلمه: آذر پژوهش | |||||
مژدگانی بده ای خلوتی نافه گشای | كه ز صحرای ختن آهوی مشكین آمد | ||||
حافظ (غزل) | |||||
بیاور سبوی می كه فارغم كند ز هستی سرآید ترانه ای چو بلبلان ز شور مستی خوشا خوشا روزگار ما به شادی شهریار ما در بزم هستی سرمست عشقم پیمانه نوش از دست عشقم همچو گل خندان لبم تو مست جامی من مست عشقم خوشا خوشا روزگار ما به شادی شهریار ما شام سیه بختی سرآمد خورشید آزادی برآمد ایران پرستی رسم و ره ماست بر اوج گردون منزلگه ماست از همت شاهنشه ما خوشا خوشا روزگار ما |
|||||
(رهی معیری) | |||||
گوینده ناشناس زن: | |||||
برنامه ای كه شنیدید شماره ٣٨٧ بود كه به اهتمام آقای جواد معروفی و با شركت خانم الهه و آقایان قوامی، تجویدی، و جلیل شهنار تنظیم گردیده، اشعار از حافظ و خواجو، آهنگ در مایه ماهور از آقای حبیب الله بدیعی، ترانه ازآقای رهی معیری، گوینده آذر پژوهش. | |||||
نام برنامه: گلهای رنگارنگ شماره برنامه: ٣٨٧ ترانه سرا: رهی معیری سرایندگان غزل و یا شعر آواز: صغیر اصفهانی مطلع ترانه: بیاور سبوی می كه فارغم كند ز هستی مطلع غزل یا شعر آواز: چو یار پرده ز رخسار برگرفت امروز |
|||||