گلهای رنگارنگ ۳۲۶

 

 

 

 

 

 

آذر پژوهش (گوینده)

 

 

 

 

 

 

ز رویت دسته گل می توان كرد         

ز مویت شاخ سنبل می توان كرد

 

 

دلم صد پاره شد هر پاره نالان           

كه از هر پاره بلبل می توان كرد

 

 

 

 

مولوی       (غزل)

 

خوشا و خرما وقت حبیبان         

به بوی صبح و بانگ عندلیبان

 

 

نصیب از عمر دنیا نقد وقت است       

مباش ای هوشمند از بی نصیبان

 

 

 

 

سعدی (غزل)

قوامی (آواز)

 

 

 

 

بهار می گذرد خیز دست دلبر گیر         

به پای لاله و گل زندگانی از سر گیر

 

 

كنون كه باد صبا چنگ زد به دامن سرو

تو نیز دامن آن سرو نازپرور گیر

 

 

به یك دو جام اگر در نیامد از پا عقل      

ز دست یار پری چهره جامِ دیگر گیر

 

 

ببوس از سر آن سرو سیمین تن تا پای     

به پای او چو رسی این رویه از سر گیر

 

ثابت ایمانی

 

 

 

 

بهار می گذرد خیز دست دلبر گیر         

به پای لاله و گل زندگانی از سر گیر

 

 

كنون كه باد صبا چنگ زد به دامن سرو

تو نیز دامن آن سرو نازپرور گیر

 

 

به یك دو جام اگر در نیامد از پا عقل      

ز دست یار پری چهره جامِ دیگر گیر

 

 

ببوس از سر آن سرو سیمین تن تا پای     

به پای او چو رسی این رویه از سر گیر

 

 

 

 

رهی معیری (غزل)

پوران (ترانه)

 

 

 

 

ای زلف سر كجت          

 

 

 

همه چین چین شكن شكن             

 

 

 

مویت برای بستن دلها رسن رسن                                                      

 

 

 

گیسو فشانده بر سر دوش و نهان شدی                     

 

 

 

چون یاس نورسی گل خندان به پیرهن

 

 

 

هر دم رمیده ای چو یكی كبك و بی تو من                 

 

 

 

هر سو دوان دوان به وفایت چمن چمن

 

 

 

داری زكات حسن و ندانی به كی دهی                        

 

 

 

من مستحقم ای شه خوبان به من

 

 

 

لطف و احسان به من

 

 

 

خوش و شادان به من

 

 

 

ما غیر تو اندر دو جهان یار نداریم                                                         

 

 

 

بی روی تو با خلق جهان كار نداریم

 

 

 

جانم كار نداریم حبیب كار نداریم 

 

 

 

تویی حبیب من یار تویی طبیب من یار

 

 

 

ای زلف سر كجت           

 

 

 

همه چین چین شكن شكن             

 

 

 

مویت برای بستن دلها رسن رسن                                                       

 

 

 

گیسو فشانده بر سر دوش و نهان شدی                      

 

 

 

چون یاس نورسی گل خندان به پیرهن

 

 

 

هر دم رمیده ای چو یكی كبك و بی تو من                  

 

 

 

هر سو دوان دوان به وفایت چمن چمن

 

 

 

داری زكات حسن و ندانی به كی دهی                        

 

 

 

من مستحقم ای شه خوبان به من

 

 

 

لطف و احسان به من

 

 

 

خوش و شادان به من

 

 

 

 

 

کیومرث وثوقی

Back to programme page