یک شاخه گل ۶۹

      
   یك شاخه گل برنامه شماره ۶۹        
         
ترانه: مرضیه      
 

با این همــه سوداگر دنیا چه كنـم؟

از این همه سجاده كش زهد و ریا

 با مردم دنـیائی رسوا چه كنــم؟

من گر نكنم دوری و پروا چه كنم؟

 
     
  به قصدِ جانـم بر خیزد  كه بی سبب خونم ریزد      
  نه از فغانـــم پرهیزد  به یــك تـــنهِ مـــن نگر       
  به صد فن چه نقش و افسون انگیزد  
     
  چـــو بخت بــیدارم باشد  روانم هــــشیار باشـد      
  عدو گرفـــــتارم باشـد   فتاده از پا نشسـته رسوا      
  شكــسته و خوارم باشد        
           
  گر شود كه در پرواز آیم بدین قـفــس كی باز آیم
 
  با فرشتگان دمــساز آیم چــو زهره در آواز آیــم
 
         
   به آسمان ها اگــر نهم پا   به شور و غوغا    
  ستاره ام ساغر گـیرد مهٔ مـــــنیرم بر گــیرد    
  سرود و صوتم در گیرد    
       
  چـــو بخت بــیدارم باشد روان ِ هــــشیارم بـاشـد    
  عدو گرفـــتارم باشـد فتاده از پا نشسـته رسوا    
  شكــسته و خوارم باشد      
      منیر طه (ترانه)
گوینده: روشنك      
  این بار سخن ما از سراینده ای است جوان كه ترانه های بس دلنشین دارد؛ ترانه هایی كه با آهنگهای دل انگیز گلها آمیخته است و دارای معانی و مفاهیم عرفانی است. منیره هنگامی كه در اشعارش از می و میخانه یاد می كند و كلماتی چون سبو و ساغر و دُردی به میان می آورد منظورش معنای دیگری است: مفهوم و معنائی كه در عرفان مصطلح است. این بار ترانه «شیرین» منیره طه را می شنوید  
       
ترانه: مرضیه      
 

شیرین بر و شیرین لب و شیرین دهنم

شیرینـم و شیریـنم و شــیرین شـكرم

شیرین حركاتم من و شــیرین سخـنم

 شیرینی ِهـر مجلـس و هــر انجـمنــم

 
       
  شرابــم و مسـتــی آرمم  به ساغرِ هر می خوارم  سبــو كش شیرین كار    
  بكــــــش به دوشـــــــــم  بـــبــر كه نوشـــــــــم  كه راحـتِ هـر آغوشم    
  بدستِ تو همچون جامم  به كام ِ تو شیریـن كامم  بیـا كه امشــب من رامم    
  بكــــــش به دوشـــــــــم  بـــبــر كه نوشـــــــــم  كه راحـتِ هـر آغوشم    
     
  من شرابــم و مستــی آرم!  سبـــو كــش افسون كارم!      
  در سبوی خود جادو دارم!  به ساغــر هر مـی خوارم!      
     
  به آسمان ها اگــر نهم پا  به شور و غوغا      
  فرشته ام ساغر گـیرد  خدای عشقـــم بر گیرد      
  شراب و شهدم در گیرد  
     
  شرابــم و مستــی آرم!  به ساغــرِ هر مـی خوارم!  سبــو كش شیرین كارم!    
  بكـش به دوشـــــــــم  بـــبــر كه نوشـــــــــم  كه راحـــتِ هـر آغوشم    
        منیر طه (ترانه)
     
     
روشنک    
  پیوسته دلت شاد و لبت خندان باد .    
       
           


Back to programme page