گلهای رنگارنگ ۲۹۸

بر گردش چرخ چون نمی باشد دست                      

این محنت و غم كه هست پندار كه نیست                  

دل در بد و نیك دهر چون باید بست

وان عیش و طرب كه نیست انگار كه هست

در غم عشق تو ای صنم 

بر قد و قامتت هر زمان  

از غم آتشین روی تو هر شب از كوی تو  

روز و شب ناله ها می كنم من

صد قیامت به پا می كنم من

شكوه ها با خدا می كنم من

گل به گلستان تویی، سبزه به بستان تویی، جلوه نوبهاری

عاشق گریان منم غنچه خندان تویی آفت روزگاری

بفكن نظری به خاك راهت  

گنه باشد اگر عشق و محبت 

ای من به فدای آن نگاهت الهی

به دوش من همه بار گناهت الهی

ای عاشقان ای عاشقان پیدا شوم  

معشوقه گر گوید برو در عشق ما رسوا شوی   

یارم اگر ترسا شود زنار بندم بر میان   

زان آب رحمت قطره ای بر من فشان تا وا رهم 

ساقی چنین مِی می دهد زان دُرد درد آلوده ام   

بر روی آن مه روی خود شیدا شوم

من زهد را یك سو نهم رسوا شوم

در كفر اگر صادق نیم ترسا شوم

تا كی صدف باشم چنین دریا شوم

میخانه ها را سر به سر صهبا شوم

در غم عشق تو ای صنم 

بر قد و قامتت هر زمان 

از غم آتشین روی تو هر شب از كوی تو   

روز و شب ناله ها می كنم من

صد قیامت به پا می كنم من

شكوه ها با خدا می كنم من

گل به گلستان تویی سبزه به بستان تویی جلوۀ نو بهاری

عاشق گریان منم غنچۀخندان تویی آفت روزگاری

بفكن نظری به خاك راهت 

گنه باشد اگر عشق و محبت   

ای من به فدای آن نگاهت الهی

به دوش من همه بار گناهت الهی

ساقی سیم تن چه خُسبی خیز

بوسه ای بر كنار ساغر نه 

آب شادی بر آتش غم ریز

پس بگردان شراب شهد آمیز

خیز و به رقص اندرآ ای صنم مه لقا باوفا دل ربا یار

با من شیدا نشین بوسه بده از جبین دل ز غم كن رها یار

آیین وفا و مهربانی                             

گناه من چه بود برگو تو دلبر                  

در شهر شما مگر نباشد

فراموشم چرا كردی تو آخر