برگ سبز ۱۱۷
| روشنک(دکلمه) | |||||
| همچو شمعم به شبستان حرم یاد کنید
روز شادی همه کس یادکند از یاران گرچنانست که از دلشدگان می پرسید گر چنانست که از دلشدگان می پرسید چشم دارم که من خستۀ دل سوخته را روز شادی همه کس یادکند از یاران چشم دارم که من خستۀ دل سوخته را بلبل خستۀ بی برگ و نوا را آخر |
یا چومرغم به گلستان ارم یاد کنید یاری آنست که ما را شب غم یاد کنید گاه گاهی ز من دلشده هم یاد کنید گاه گاهی ز من دلشده هم یاد کنید گاهی از چشم گهربار قلم یاد کنید یاری آنست که ما را شب غم یاد کنید گاهی از چشم گهربار قلم یاد کنید به نسیم گلی از باغ کرم یاد کنید |
||||
|
خواجو(غزل) |
|||||
| اواز (فرح) | |||||
| من ندانم به نگاه تو چه رازیست نهان
یک جهان راز در آمیخته داری به نگاه چو به سویم نگری لرزم و با خود گویم بس که در راز جهان خیره فرو ماندستم من ندانم به نگاه تو چه رازیست نهان |
که من آن راز توان دیدن و گفتن نتوان در دو چشم تو فروخفته مگر راز جهان که جهانیست پر از راز به سویم نگران شوم از دیدن همراز جهان سرگردان که من آن راز توان دیدن و گفتن نتوان |
||||
| رعدی آذرخشی(غزل) | |||||
| روشنک(دکلمه) | |||||
| زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز |
آن کس که به امیدی بر خاک درت افتد |
||||
| عراقی(غزل) | |||||
|
این هم برگ سبزی بود تحفۀ درویش ؛ علی نگهدارتان . |
|||||
|
|
|||||
In association with The Iran Heritage Foundation © All rights reserved 2025. Jane Lewisohn | Website by