گلهای رنگارنگ ۲۶۹

سیما بینا (ترانه)

خواهم كه بر زلفت هر دم زنم شانه

ترسم پریشان كنی بسی حال هر كسی رندانه رندانه

خواهم كه بر رویت هر دم زنم بوسه

ترسم كه مجنون كنی بسی یار نو رسی دیوانه دیوانه

علی اکبر شیدا

گل پیش تو آموخت نازك بدنی را

بلبل به تو آموخت شیرین سخنی را، جانم سخنی را

هر كس كه لب لعل تو را دید و به من گفت

حکاک چه خوش كنده عقیق  یمنی را

علی اکبر شیدا

روشنک (گوینده)

ما دل خود را به دست شوق شكستیم     

هر  شكنش را به  تار زلف تو  بستیم

در پی پیوند حلقۀ سر زلفت           

رشتۀ  الفت  ز هر چه بود  گسستیم

فروغی بسطامی (غزل)

قوامی (آواز)

نظری به رویش امشب نظری به ماه دارم

كه  میان ماه  و  رویش  بسی  اشتباه   دارم

من اگر بدم چه باكم كه تویی بدین  نكویی

چه نكوئی ام ازاین  به كه تونیک خواه دارم

به رخ از  هجوم  زلفت  نبود  مجال دیدن

كه  میان  روز  روشن  دو  شب  سیاه  دارم

نظر ار كنم  به  رویت  اثری  ز من  نماند

به  تو   زحمتی  كه دارم  به یكی نگاه  دارم

چو  گدای روستایی كه  به بزم شهر درآید

چه  كنم  عدد ندانم  كه  چه  سان نگاه  دارم

مگر آن  ستارۀ  صبح دمید  خواهد امشب

كه  گهی  نظر به  پروین و گهی به ماه  دارم

تو به فكر آن كه از در به چه حیله ام برانی

من ساده  دل به این خوش كه  گریزگاه  دارم

نظام وفا (غزل)

روشنک (گوینده)

سینه ای  دارم  ز غم  افروخته

نكته ها  از فیض  غم  آموخته

سوختم   از  آتش   سودای  او

جان  نهادم  بر سر غم های او

گر چه  كردم نیستی را پیشه ام

آسمان ها   عرصۀ   اندیشه ام

كیستم من از خودی  بیگانه ای

عاشقی  دردی كش و دیوانه ای

ای خوشا این مستی و دیوانگی

دور   بادا    نخوت    فرزانگی

شاعر ناشناس (مثنوی)

سیما بینا (ترانه)

خواهم كه بر زلفت هر دم زنم شانه

ترسم پریشان كنی بسی حال هر كسی رندانه رندانه

خواهم كه بر رویت هر دم زنم بوسه

ترسم كه مجنون كنی بسی یار نو رسی دیوانه دیوانه

علی اکبر شیدا

گل پیش تو آموخت نازك بدنی را

بلبل به تو آموخت شیرین سخنی را

هركس كه لب لعل تو را دید و به من گفت

حکاک  چه خوش كنده عقیق  یمنی را

علی اکبر شیدا

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.