گلهای رنگارنگ ۲۰۴

دلم از سینه بدان زلف گره گیر ببردی        

بگرفتی و ببردی دلم ای یار و ندانم          

گفته بودم كه به تدبیر بگیرم سر زلفت      

به چه تقصیر ازین خانه به زنجیر ببردی

به چه جرمش بگرفتی به چه تقصیر ببردی

به نگاهی ز كفم رشته تدبیر ببردی

ای سالكان من سالك پویاستم

ای طالبان من طالب مولاستم

عشقم چو بر سر می زند من واله و شیداستم

هم ساقی صهباستم هم بادۀ میناستم

هم عاشق یكتاستم هم واله و شیداستم

تا خویشتن آراستم حیرانم و شیداستم

هم زیر و هم بالاستم اغناستم اعلاستم

ای عارفان من عارف جویاستم

ای عاشقان من عاشق یكتاستم

هم بلبل گویاستم هم نوگل رعناستم

هم طالب سلماستم هم وامق عذراستم

اینجاستم آنجاستم هم زیر و هم بالاستم

بی دانشم داناستم هم زشت و هم زیباستم

برخاستم برجاستم بر پاستم پیداستم

هم شوخ و هم شیدا منم هم كور و هم بینا منم

هم قاف و هم عُنقا منم هم نور و هم سینا منم

هم نای و هم آوا منم هم نخل و هم خرما منم 

هم كوه و هم صحرا منم هم دُرّ و هم دریا منم

كشاف اسرار نهان و اوصاف آثار عیان 

مولا بگو مولا بجوی مولا ببین مولا بخوان 

درهر زمین درهر زمان مولا بود مولا بدان

مولا منم اندر جهان اندر مكان و لامكان

بسكه من دل را به دام عشق خوبان بسته ام 

هر كجا شوریده ای را دیده ام چون خویشتن 

وز نشاط عشق خوبان توبه ها بشكسته ام

دوستی را دامن اندر دامنِ او بسته ام

بی تو سوزی به دل انگیخته دارم چون شمع 

چه كشی دامنم از دست كه سیلی ز سرشك  

همه شب بهر نثار رهت از مخزن چشم 

اشك و آهی به هم آمیخته دارم چون شمع

تا به دامن ز غمت ریخته دارم چون شمع

رشته های گهر آویخته دارم چون شمع