گلهای رنگارنگ ۱۴۴

روشنک (گوینده)

عاشقی دانی چه باشد جان و تن بگداختن

غیر مهر دوست را از دل برون انداختن

از خودی بیزار گشتن دوست را جستن به جان

ترك درمان كردن و با درد عشقش ساختن

مرگ را بر زندگی بگزیدن و شادان شدن 

در فنا دیدن بقا را سوی بی سو تاختن

بی مرادی را گزیدن نفس را گردن زدن

در هوای آن سرا مردانه این سَر باختن

رایت مردی شكستن، نیست گشتن در رهش 

وانگه اندر نیستی رایات نو افراختن                  

خانۀ حق است دل ^،جز دل نباشد جای حق 

پس بباید خانه را از غیر حق پرداختن

مولانا(غزل)

مرضیه (ترانه)

چه می شد رها بودم از همه قیدی تا نباشد دامی

 چه می شد به كام من این جهان می شد تا بگیرم كامی

فلك گر به چهر من داغ حسرت را نمی زد چه می شد

قضا گر به نام من فال محنت را نمی زد چه می شد

ز بخت من چه می پرسی ز حال من چه می خواهی

تو سوزِ جانم چه می دانی، چه می دانی

ز دنیا غم نصیبم شد جدا از من حبیبم شد

غمِ هجرانم چه می دانی  چه  می دانی

به هر كس دل بستم بلای جانم شد

به هر سو رو كردم ز كف  ایمانم  شد

به جامم اگر خون نمی شد، چه می شد

معینی کرمانشاهی

بگشای پای ما كه كمند وفای ما 

محكم تر است از همه بندی به پای ما

گر چون تو دلبری،بَرَد از چنگ دل ترا 

آگه شوی ز حال دلِ  مبتلای  ما

از چیست سّر اینكه به بیگانگان سحاب 

زود آشنا شود  بت  دیر آشنای  ما

سحاب اصفهانی (غزل)

چه می شد رها بودم از همه قیدی تا نباشد دامی

 چه می شد به كام من این جهان می شد تا بگیرم كامی

فلك گر به چهر من داغ حسرت را نمی زد چه می شد

قضا گر به نام من فال محنت را نمی زد چه می شد

ز بخت من چه می پرسی ز حال من چه می خواهی

تو سوزِ جانم چه می دانی، چه می دانی

ز دنیا غم نصیبم شد جدا از من حبیبم شد

غمِ هجرانم چه می دانی  چه  می دانی

به هر كس دل بستم بلای جانم شد

به هر سو رو كردم ز كف  ایمانم  شد

به جامم اگر خون نمی شد، چه می شد

معینی کرمانشاهی

بازآ كه چنانم كه دلت می خواهد        

مپسند دگر كه بدتر از این باشم

حبیب خراسانی (رباعی)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.