گلهای رنگارنگ ۱۳۵

(گوینده)

طرب ای دل که نوبهار آمد

از صبا بوی زلف یار آمد

هان نظاره که گل جمال بود

وین تماشا که نوبهار آمد

در رخ گل جمال یار ببین

که گل از یار یادگار آمد

فخرالدین ابراهیم عراقی (غزل)

ز دو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چه كنم كه هست اینها گل باغ آشنایی

در گل ستان چشمم ز چه روهمیشه باز است

به امید آن كه شاید تو به چشم من در آیی

سر برگ و گل ندارم ز چه رو روم به گلشن

كه شنیده ام ز گلها همه بوی بی وفایی

به كدام مذهب است این به كدام ملت است این 

كه كُشند عاشقی را كه تو عاشقم چرایی

به طواف کعبه رفتم، به حرم رهم ندادند

که تو در برون چه كردی كه درون خانه آیی

به قمارخانه رفتم همه پاكباز دیدم

چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی

ز فراق چون ننالم من دل شكسته چون نی 

كه بسوخت بند بندم ز حرارت جدایی

در دیر می زدم من كه ندا ز در درآمد

كه درآ درآ عراقی كه تو هم از آن مایی

ز فراق چون ننالم من دل شكسته چون نی

كه بسوخت بند بندم ز حرارت جدایی

در دیر می زدم من كه ندا ز در درآمد

كه درآ درآ عراقی كه تو هم از آن مایی

همه شب برآستانت شده كار من گدایی

به خدا كه این گدایی ندهم به پادشاهی

فخرالدین عراقی (غزل)

عبدالعلی وزیری

(آواز)

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم 

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

رخ چنان نمودی ای ساقی که بردی از دستم

جرعه ای چشیدم ازجامت كه تا هستم مستم

خود ندانم از چنین جامی چه حالی هستم 

دانم این قَدَر كه از قید دو عالم رستم

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم 

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

به خود می بالم  اگر چو خاك ره كنی پامالم  

گر نفسی تو به درد دلم برسی ندهی دل خود به كسی

بی خبری ز چه از مشت پری در قفسی 

مهر ووفا كن كه صفا جور وجفا دیده بسی

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم   

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

اسماعیل نواب صفا

 (گوینده)

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

عبدالعلی وزیری

(آواز)

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

رخ چنان نمودی ای ساقی که بردی از دستم

جرعه ای چشیدم ازجامت كه تا هستم مستم

خود ندانم از چنین جامی چه حالی هستم

دانم این قَدَر كه از قید دو عالم رستم

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

به خود می بالم  اگر چو خاك ره كنی پامالم 

گرنفسی توبه درد دلم برسی ندهی دل خود به كسی

بی خبری ز چه از مشت پری در قفسی 

مهر و وفا كن كه صفا جور و جفا دیده بسی

چنان از خود بی خبرم كه نشناسم پا ز سرم

نه پیدا در چشم منی نه پنهانی از نظرم

اسماعیل نواب صفا

گوینده

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.