گلهای رنگارنگ ۱۲۶

روشنك (گوینده)

ای نای خوش نوای كه دلدار و دلخوشی

دم می دمی تو گرم و دم سرد می كشی

آتش فتاد در می و عالم گرفت دود

زیرا ندای عشق ز می هست آتشی

مولانا (غزل)

آتش عشق است  كاندر نی فتاد

جوشش عشق است كاندر می فتاد                      

گر نبودی ناله نی را اثر

نی جهان را پر نكردی از شكر                                    

آتش است این بانگ نای و نیست باد

هركه این آتش ندارد نیست باد

بشنو از نی چون حكایت میكند

از جداییها شكایت میكند

مولانا (مثنوی)

بنان (آواز)

ای نی محزون، نوایی ساز كن

ناله جانسوز را آغاز كن

مرحبا ای باز گوی رازها

از تو شد صاحب اثر آوازها

گر ز دوری ها شكایت می كنی

از زبان ما حكایت می كنی

اینكه آتش در همه دلها زنی

زان بود كه دم ز سوز ما زنی

چون به آواز حزینی راز گوی

راز ما را با حریفان باز گوی

ناله تو هر كجا آید به گوش

جان مشتاقان درآید در خروش

سینه سوز آمد شكایتهای نی

گوش كن ای جان حكایتهای نی

   ناظرزاده كرمانی (مثنوی)

چنانم بانگ نی آتش بر جان زد                                        

كه گویی كس آتش بر نیستان زد

مرا در دل عمری سوز غم پنهان بود                                   

نوای نی امشب بر آن دامان زد

نی محزون داغ مرا تازه تر از لاله كند                         

ز جداییها چو شكایت كند و ناله كند

كه به جانش آتش هجر یاران زد                                                

به كجایی ای گل من

كه همچو نی بنالد ز غمت دل من                                           

جز ناله^ء دل نبود در عشقت حاصل من   

گذری به سرم، نظری بر چشم ترم                  

كز غم تو قلب رهی خون شد و از دیده برون شد

رهی معیری                                    

روشنک  (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.