گلهای رنگارنگ ۱۱۷
|
|
|
|
|
|
پیمان (گوینده) |
|
|
|
|
|
|
امروز چنانم كه جز از یار ندانم |
امروز چنانم كه گل از خار ندانم |
|
||
|
امروز مرا یار بدان حال ز ره برد |
با یار چنانم كه خود از یار ندانم |
|
||
|
|
|
مولوی(غزل) |
||
|
امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم |
مستیم بدان سان كه ره از خانه ندانیم |
|
||
|
گفتند در این خانه یكی دام نهاده است |
در دام چنانیم كه ما دانه ندانیم |
|
||
|
در باغ به جز عكس رخ دوست نبینیم وز |
در شاخ به جز حالت مستانه ندانیم |
|
||
|
از عقل و ادب هیچ مگویید كه امروز جز |
حالت شوریده و دیوانه ندانیم |
|
||
|
امروز از این نكته و افسانه مخوانید |
كافسون نپذیرد دل و افسانه ندانیم |
|
||
|
باده ده و كم پرس كه چندم قدح است این |
كز یاد تو ما باده و پیمانه ندانیم |
|
||
|
|
|
مولوی(غزل) |
||
|
امروز امیر در میخانه تویی تو |
فریاد رَس ناله مستانه تویی تو |
|
||
|
مرغ دل ما را كه به كس رام نگردد |
آرام تویی دام تویی دانه تویی تو |
|
||
|
|
|
حبیب خراسانی (غزل) |
||
جواد ذبیحی (آواز) |
|
|
|
||
|
امروز امیر در میخانه تویی تو |
فریاد رَس ناله مستانه تویی تو |
|
||
|
مرغ دل ما را كه به كس رام نگردد |
آرام تویی دام تویی دانه تویی تو |
|
||
|
آن مهر درخشان كه به هر صبح دهد تاب |
از روزن این خانه به كاشانه تویی تو |
|
||
|
آن غُل كه به زنجیر سر زلف نهادند |
بر پای دل عاقل و دیوانه تویی تو |
|
||
|
در كعبه و بتخانه بگشتیم بسی ما |
دیدیم كه در كعبه و بتخانه تویی تو |
|
||
|
بسیار بگوییم چو بسیار بگفتیم |
كس نیست به غیر از تو درین خانه تویی تو |
|
||
پیمان (گوینده) |
|
|
|
||
|
بسیار بگوییم چو بسیار بگفتیم |
كس نیست به غیر از تو درین خانه تویی تو |
|
||
|
|
|
حبیب خراسانی (غزل) |
||
|
اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد. |
|