گلهای تازه ۱۸۱

گوینده: فخری نیکزاد

نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش  کن

ز من بشنو که وقت آمد کشانش کن کشانش کن

برآمد آفتاب جان فزون از مشرق و مغرب

بیا حاسد اگر مردی نهانش کن نهانش کن

ازین نکته منم در خون خدا داند که چونم چون

بیا ای جان که روزافزون بیانش کن بیانش کن

مولوی (غزل)

آواز: شهیدی

نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش  کن

ز من بشنو که وقت آمد کشانش کن، کشانش کن

برآمد آفتاب جان فزون از مشرق و مغرب

بیا بیا حاسد اگر مردی نهانش کن نهانش کن

ازین نکته منم در خون خدا داند که چونم چون

بیا ای جان روز افزون بیانش کن بیانش کن

عیانش بودِ ما آمد زیانش سودِ ما آمد

اگر تو سودِ جان خواهی زیانش کن زیانش کن

نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش کن 

ز من بشنو که وقت آمد کشانش کن کشانش کن

مولوی (غزل)

گوینده: فخری نیکزاد

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

واندر دلِ آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن 

آنگه بیا با  عاشقان همخانه شو همخانه شو

مولوی (غزل)

تصنیف: شهیدی

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

واندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

واندر دل آتش درآ پروانه شو پروانه شو

هم خویش را بیگانه کن هم خانه را ویرانه کن 

آنگه بیا با عاشقان همخانه شو همخانه شو

باید که جمله جان شوی تا لایق جانان شوی

گر سوی مستان می‌روی، مستانه شو مستانه شو

چون جان تو شد در هوا ز افسانۀ شیرین ما

فانی شو و چون عاشقان افسانه شو افسانه شو

مولوی (غزل)