گلهای تازه ۱۰۹

گوینده: رضا معینی

ای دل هنوز آن سنگدل با ما نمی‌گوید سخن

آخر تو هم ما را بِهل یک‌دم به حال خویشتن

ماها، پری رویا، سخن با من نمی‌گویی چرا

آخر من از دیوانگی با ماه می‌گویم سخن

من مهر تو پروردم و تو کین من تا چون کند

نامهربانی‌های تو با مهربانی‌های من

پیمانۀ  مستان تو را بشکست پیمان درست

هشیار باش و بشکن این پیمانۀ پیمان‌شکن

بازم به گلگشت چمن آخر چه می‌خواند بهار

بی‌گلعذار خویش من دیگر چه می‌خواهم چمن

یاد وطن از دل مرا بیرون نخواهد شد ولی

آوارۀ کوی بتان مشکل کند یاد وطن

از هجر یوسف سال‌ها بگذشت و برخیزد هنوز

افغان این پیر حَزین شب‌ها از این بیت حَزَن

ای دل هنوز آن سنگدل با ما نمی‌گوید سخن

آخر تو هم ما را بِهل یک‌دم به خال خویشتن

شهریار (غزل)

آواز: ایرج

ای دل هنوز آن سنگدل با ما نمی‌گوید سخن

آخر تو هم ما را بِهل یک‌دم به حال خویشتن

ماها، پری رویا، سخن با ما نمی‌گویی چرا

آخر من از دیوانگی با ماه می‌گویم سخن

پیمانۀ مستان تو را بشکست پییمان درست

هشیار باش و بشکن این پیمانۀ پیمان‌شکن

شهریار (غزل)

بام و برزن آرزوی جان کنند

تا نثار چون تویی جانان کنند

خیز چون باد صبا دامن‌کشان

تا همه آفاق، گلریزان کنند

درد عشق ما دوای دردهاست

گرچه نامش درد بی‌درمان کنند

عشرت آن باشد که اهل وجد و حال

با هوای وصل در هجران کنند

شهریار (غزل)