برگ سبز ۹۰

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار

عاشق كه چراغ آشنایی افروخت

می‌رفت و فسانهٔ محبت می‌خواند  

در روی تو دید و دیده از عالم دوخت

می‌مُرد و به دیگران وفا می‌آموخت

بریخت دُردِ می و محتسب ز دیر گذشت

نهال قد تو را جلوه‌گر نمی‌خواهم

رسیده بود بلایی ولی به خیر گذشت

در آن دیار كه روزی نسیم غیر گذشت

ما دست شوق با تو در آغوش كرده‌ایم

از ما مپرس حال دل ما كه یك نفس  

بازآ كه از گذشته فراموش كرده‌ایم

خود را به حیله پیش تو خاموش كرده‌ایم

ای ناصبور دل به خدا می‌سپارمت

از بس به عهد دوستی‌‌ات اعتماد نیست 

وز كوی یار می‌روم و می‌گدازمت

یار منی و یار كسان می‌شمارمت

ما هم شكسته خاطر و دیوانه بوده‌ایم

ما نیز چون نسیم سحر در حریم باغ 

ما هم به روزگار جوانی ز شور عشق 

بر كام خشك ما به حقارت نظر مكن 

ای عاقلان به لذت دیوانگی قسم 

ما هم شكسته خاطر و دیوانه بوده‌ایم  

ما هم اسیر طرهٔ جانانه بوده‌ایم

روزی ندیم یلبل و پروانه بوده‌ایم

عبرت فزای مردم فرزانه بوده‌ایم

ما هم رفیق ساغر و پیمانه بوده‌ایم

ما نیز دلشكسته و دیوانه بوده‌ایم

ما هم اسیر طرهٔ جانانه بوده‌ایم