مجذوب‌ تبریزی

مجذوب تبریزی، شرف‏الدین محمد (وف ۱۰۹۳ ق)، دانشمند و شاعر، متخلص به مجذوب. از فضلاء و دانشمندان تبریز و معاصر سلاطین صفویه بود. او شاعرى صوفى مشرب. مجذوب در تبریز تدریس مى‏كرد و شاگردان بسیارى از محضرش بهره مى‏بردند. او در وزن و قافیه از حافظ تقلید مى‏نمود. از آثارش: مثنوى اخلاقى «راه نجات» یا «شاه راه نجات»، در آداب سیر و سلوك، در سه هزار بیت؛ رساله‏ى «تأییدات»، مشتمل بر مبحث توحید و نیز حدیثهاى مؤید امامت ائمه اطهار (ع) و ستایش آنان، به نام شاه سلیمان صفوى، در سیصد و چهارده بند، شامل هشت هزار بیت؛ منظومه‏ى «خزاین الفواید»، در توحید و پیامبرى و امامت با ذكر احادیث؛ مثنوى «مسلك النجاة»، در عرفان؛ منظومه‏ى «منهاج الحقایق»، در عرفان؛ «دیوان» شعر، شامل ساقى‏نامه و غزل و مخمس و ترجیع‏بند و قصیده و رباعى، در پنج هزار بیت.