فرزاد، مسعود

فرزاد، مسعود، فرزند حبیب‌الله (۱۲۸۵- ۱۳۶۰ ق) شاعر، نویسنده، محقق، مترجم، استاد دانشگاه و مصححی که در سنندج به دنیا آمد. در کودکی به اتفاق خانواده از کردستان به تهران مهاجرت کرد و در این شهر سکونت اختیار نمود. پس از پایان تحصیلات ابتدایی، دورۀ متوسطه را در دارالفنون به انجام رساند و با زبان انگلیسی آشنایی کامل یافت. فرزاد از آن پس به استخدام وزارت دارایی درآمد و به عنوان مترجم مشغول کار شد و در ۱۳۰۸ ش همراه سایر افراد اعزامی به اروپا به لندن رفت و در رشتۀ اقتصاد به تحصیل پرداخت، سپس به ایران مراجعت کرد و در وزارت خارجه به عنوان مترجم به خدمت مشغول شد و در ضمن در دانشکدۀ افسری و دارالفنون به تدریس انگلیسی پرداخت. فرزاد یک‌بار دیگر به لندن سفر کرد و در آغاز جنگ بین‌الملل دوم از طرف بنگاه رادیو لندن برای بخش فارسی و ادبی آن مؤسسه برگزیده شد و چند ماه در آنجا سخنگو بود. پس از بازگشت به ایران به عنوان استاد دانشگاه شیراز به تدریس پرداخت و سرانجام زمانی‌که برای درمان به لندن رفته بود، در آنجا درگذشت. مسعود فرزاد از ۱۱سالگی به سرودن شعر پرداخت. او از ۱۳۴۶ ش در برخی جلسات «كانون دانش پارس» و «انجمن هدایت» كه در شیراز برگزار می‌شد، شركت می‌نمود، از جمله فعالیت‌های دیگر فرزاد نوشتن مقالاتی پیرامون مسائل مختلف ادبی در نشریات كشور چون مهر، یغما، فرهنگ و هنر، تماشا، تلاش، اطلاعات و كیهان بود. اعطای دكترای افتخاری به مسعود فرزاد به دلیل تصحیح انتقادی دیوان حافظ از افتخارات وی است. او با صادق هدایت دوستی تمام داشته و با وی در کتاب وغ وغ ساهاب همکاری کرده است. از آثارش می‌توان کوه تنهایی؛ بزم درد؛ گل غم؛ دیوان شعر؛ مرتد؛ و ترجمۀ رؤیای ستاره و داوری محبت، را نام برد.

زندگینامۀ رجال و مشاهیر (۵ /۸۲- ۸۳)؛ سخنوران نامی معاصر ایران (۴/ ۲۶۳۸- ۲۶۴۴).