ویگن

ویگن (۱۳۰۸-۱۳۸۳ ش) وی خوانندۀ موسیقی جاز و پاپ سنگین ایرانی و بازیگر فیلم‌های ایرانی در سال‌های ۱۳۳۴-۱۳۵۱ ش بود. او در خانواده‌ای ارمنی و مهاجر در همدان به دنیا آمد و از نوجوانی در گروه‌های كلیسا آواز می‌خواند و در سال‌های ۱۳۲۹-۱۳۳۳ ش به خواندن ترانه‌های روز در كافه‌های تهران و شمیران پرداخت. دو روزنامه‌نگار مشهور، سیامك پورزند و حسین وحیدی، استعداد او را كشف كردند و او را به رادیو آوردند. به زودی، صدای استثنایی، استعداد موسیقی، چهره و اندام ورزنده و جذاب و شخصیت انسان‌دوست ویگن، او را تبدیل به پُر فروش‌ترین خوانندۀ روز كرد و مثالی ایرانی از شخصیت «سلطان» پاپ دنیای آن روز (الویس پریسلی ۱۳۱۳ ۱۳۵۶ م) تلقی شد. كارنامۀ هنری «ویگن دردریان»، فهرست مفصلی از آهنگ‌هایی را نشان می‌دهد كه از ملودی‌های فارسی، ارمنی، ایتالیایی و فرانسوی، تركی و حتی خراسانی، مایه گرفته و با همكاری موسیقیدانان ورزیده‌ای چون عطاالله خرم و زاون اوهانیان و شاعران برجسته‌ای مانند تورج نگهبان و پرویز وكیلی به اوج شهرت رسید. جواد معروفی، رهبر اركستر گل‌ها، با درك استعداد ویگن، از او خواست اجرای چند آهنگ ارمنی تنظیم شده برای اركستر را در برنامۀ گل‌های صحرایی و یک شاخه گل به عهده بگیرد كه از بین آنها «ساری گلین» با كلامی ساخته شده از جمشید ارجمند نویسنده و منتقد سینمایی در سال ۱۳۴۰ ش) مشهور است. ویگن از آن به بعد در گل‌ها فعالیتی نداشت. اگرچه اولین خوانندۀ پاپ بود که به این برنامه اجازۀ ورود یافت. با مشکلاتی که حزب فاشیست ارمنی معروف به «واشناکسیون» برای ویگن پیش آورد، او از اوایل دهۀ ۱۳۵۰ ش به امریکا مهاجرت کرد و دورۀ افول او کم‌کم آغاز شد. از آن پس افسانۀ زندگی شخصی او نیز کم‌رنگ‌تر شد. با این حال، محبوبیت او پا برجا ماند و بعضی آثاری که در سال‌های ۱۳۵۷ -۱۳۸۳ خواند، هنوز هم قابل توجه هستند. از آثارش می‌توان «صفحه گرامافون» ، «ساری گلین». تهران، ایران رکورد، ۱۳۴۸را نام برد.