امیر تبریزی (خواجه امیربیک)

امیر تبریزی، خواجه امیر بیک، فرزند امیر ابراهیم بن زکریای کججی نطنزی تبریزی (مهردار) از رجال عهد شاه طهماسب صفوی است. اصل وی از مهران‌رود تبریز از اعقاب غیاث‌الدین تبریزی است. در دبیری، ریاضیات و نجوم دست داشته و شعر می‌سروده است. در اوایل عمر 2 سال در بغداد وزیر غازی خان تکلو مهردار بوده و مدتی هم با شرکت خواجه غیاث‌الدین علی شیرازی وزارت شاه طهماسب را داشته و در تاریخ ۹۵۷ ق به اتهام زندقه محبوس شده است و پس از آزادی و حبس مجدد در قلعة الموت در سال ۹۸۳ ق درگذشته است. از اوست: هیچ‌کس ننشست پیش من که گریان برنخاست/ در غمت نگریستم جایی که طوفان برنخاست// آب و زمین دهر به دست تو داده‌اند/ تخمی چنان بکار که بتْوانیش درود.

لغت‌ نامه دهخدا (۳ /۳۳۹۶/۳۳۹۷)؛ فرهنگ شاعران زبان پارسی از آغاز تا امروز (۱ /۶۳).